بر خلاف تصور رایج، کشمش خطری برای دیابتی ها ندارد. بر اساس تعداد زیادی از مطالعات، کشمش به کاهش سطح انسولین در بیماران دیابتی کمک می کند.
اثبات: آنها می توانند انتقال انسولین پس از غذا را کاهش دهند پس افراد دیابتی نیز می توانند از کشمش پلویی مشهد نیز استفاده نمایند.
آنها همچنین تعدیل جذب قند توسط بدن و همچنین ترشح گرلین و لپتین را ممکن می‌سازند که آنها را به متحدان امیدوارکننده‌ای برای حفظ یک رژیم غذایی خوب و غلبه بر دیابت تبدیل می‌کند.
با این حال، کشمش باید در حد اعتدال مصرف شود زیرا سرشار از تری گلیسیرید است که می تواند باعث ایجاد دیابت شود.
کشمش و یبوست
کشمش به دلیل داشتن فروکتوز بالا و خاصیت ملین، یبوست را برطرف می کند. به طور مشخص، پس از مصرف، این نوع میوه خشک به دلیل مایعات طبیعی بدن شروع به متورم شدن می کند، که به حجم دادن به غذا در دستگاه روده کمک می کند و در نتیجه یبوست را برطرف می کند.
علاوه بر این، کشمش از طریق محتوای فیبر خود مدفوع نرم را از بین می‌برد که می‌تواند مایع این مواد را جذب کند و بنابراین دفعات اسهال را محدود می‌کند.
کشمش و بدنسازی
کشمش برای ورزشکاران ایده آل است.
مانند آدامس های ورزشی، به دلیل محتوای بالای کربوهیدرات (65 گرم در 100 گرم) و ویتامین ها (B1 با 125 میکروگرم در 100 گرم و C با 103 میلی گرم در 100 گرم) دارای خواص انرژی زا است.
اما دوباره و بالاتر از همه، کشمش راه حلی مقرون به صرفه و طبیعی تر از آدامس های معروف است.
به لطف کالری موجود در آن، ورزشکاران از انرژی لازم برای تمرینات عضلانی خود بهره مند می شوند.
کشمش و رژیم غذایی
کشمش منبعی از مولکول‌های فروکتوز است و وظیفه دارد رژیم غذایی را آسان‌تر کند.
آنها همچنین دارای خواص پری بیوتیکی هستند که سیستم گوارشی را تحریک می کند و در عین حال بر سلامت روده بزرگ تأثیر مثبت می گذارد.
و طبق مطالعات انجام شده، افرادی که به طور منظم کشمش مصرف می کنند، مستعد ابتلا به بیماری چاقی نیستند. کشمش یک متحد لاغری غیرقابل انکار، چربی شکم را کاهش می دهد.
III] انواع اصلی و منشاء کشمش
کشمش توت
کشمش Corinthian نام خود را از شهر Corinth گرفته است. در یونان، ترکیه، استرالیا، کالیفرنیا و آفریقای جنوبی موجود است.
گفته می شود، آنها عمدتاً در جزایر ایونی و نوار ساحلی پلوپونز در یونان تولید می شوند، جایی که شرایط آب و هوایی برای کشت میوه با کیفیت عالی مساعد است.
به طور مشخص، مویز انگورهای کوچک (5 تا 7 میلی متر) با رنگ نسبتاً تیره (شرابی تا سیاه) است.
آنها بدون دانه هستند و طعم معطر بسیار برجسته ای دارند. در نهایت، تحت درمان سولفیت قرار نمی گیرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.