بطری های PET و انواع بطری پلاستیکی اسپری دار خرد شده بر اساس رنگ: سبز، شفاف و آبی طبقه بندی شده اند.
به طور کلی، می‌توان گفت که فرآیندهای تولید بطری‌های PET از بطری‌های جمع‌آوری‌شده به همان اندازه متنوع هستند که جریان‌های مختلف زباله از نظر ترکیب و کیفیت متفاوت هستند.
از نظر فناوری فقط یک راه برای انجام آن وجود ندارد.
در همین حال، شرکت‌های مهندسی زیادی وجود دارند که کارخانه‌ها و اجزای تولید فلیک را ارائه می‌دهند و تصمیم‌گیری برای طراحی یک یا دیگر کارخانه دشوار است. با این وجود، فرآیندهایی وجود دارند که اکثر این اصول را به اشتراک می گذارند.
بسته به ترکیب و سطح ناخالصی مواد ورودی، مراحل فرآیند کلی زیر اعمال می شود.
تعداد ناخالصی‌های احتمالی و عیوب مواد که در مواد پلیمری انباشته می‌شوند به طور دائم در حال افزایش است – هنگام پردازش و همچنین هنگام استفاده از پلیمرها – با در نظر گرفتن طول عمر رو به رشد، کاربردهای نهایی رو به رشد و بازیافت مکرر.
در مورد بطری های PET بازیافتی، عیوب ذکر شده را می توان در گروه های زیر طبقه بندی کرد:
گروه های انتهایی پلی استر OH- یا COOH- به گروه های انتهایی مرده یا غیر واکنشی تبدیل می شوند،
تشکیل گروه های انتهایی وینیل استر از طریق دهیدراتاسیون یا دکربوکسیلاسیون اسید ترفتالات، واکنش گروه های انتهایی OH یا COOH با محصولات تخریب تک عملکردی مانند اسیدهای مونو کربنیک یا الکل ها.
نتایج کاهش واکنش پذیری در طول چند تراکم مجدد یا دوباره SSP و گسترش توزیع وزن مولکولی است.
نسبت گروه پایانی به سمت جهت گروه‌های انتهایی COOH تغییر می‌کند که از طریق تخریب حرارتی و اکسیداتیو ایجاد می‌شوند. نتایج کاهش واکنش پذیری و افزایش تجزیه اتوکاتالیستی اسید در طی عملیات حرارتی در حضور رطوبت است.
تعداد ماکرومولکول های چند عملکردی افزایش می یابد.
تجمع ژل ها و نقایص انشعاب با زنجیره بلند.
تعداد، غلظت و تنوع مواد خارجی آلی و معدنی غیر پلیمری یکسان در حال افزایش است. با هر تنش حرارتی جدید، مواد خارجی آلی با تجزیه واکنش نشان می دهند. این باعث آزاد شدن بیشتر مواد حمایت کننده تخریب و مواد رنگی می شود.
گروه های هیدروکسید و پراکسید در سطح محصولات ساخته شده از پلی استر در حضور هوا (اکسیژن) و رطوبت تجمع می یابند. این فرآیند توسط نور فرابنفش تسریع می شود.
در طی یک فرآیند تصفیه مخفی، هیدروپراکسیدها منبعی از رادیکال های اکسیژن هستند که منبع تخریب اکسیداتیو هستند. تخریب هیدروپراکسیدها قبل از اولین عملیات حرارتی یا در حین پلاستیک سازی اتفاق می افتد و می تواند توسط مواد افزودنی مناسب مانند آنتی اکسیدان ها پشتیبانی شود.
با در نظر گرفتن نقص شیمیایی فوق ا
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.