ساختار و بافت سس‌ها، سس‌ها و سس پستو زر ماکارون با عوامل غلیظ کننده و ژل‌کننده و همچنین امولسیفایرهای جانبی تخصیص داده شده است.
تثبیت کننده ها به صورت اختیاری استفاده می شوند و معمولاً به ماندگاری مطلوب محصول بستگی دارد. متداول‌ترین ضخیم کننده‌ها و ژل‌سازها به گروه پلی‌ساکا راید و پروتئین هیدروکلوئید تعلق دارند.
به طور کلی هیدروکلوئیدهای غذایی به اگزودا، عصاره، آرد، تخمیری یا بیوسنتزی و از نظر شیمیایی اصلاح شده تقسیم می شوند.
آنها به شکل قطرات اشک یا پولک تراوش می کنند و پس از برداشت در آب حل می شوند. پس از عملیات حرارتی و سپس خشک کردن با اسپری، معمولاً در برابر هر گونه میکروارگانیسم مضر محافظت می شوند که به آنها اجازه می دهد پس از آسیاب کردن استانداردهای درجه مواد غذایی را برآورده کنند.
معروف ترین تراوشات عبارتند از: گومارابیک (اقاقیا)، گاتی، کارایا، و کتیرا. این فرم (پودر) راحت ترین شکل در تولید مواد غذایی است.
عصاره جلبک دریایی با اشکال متمایز آگار، کاراگینان، فورس لاران (عصاره جلبک قرمز) و آلژینات ها (عصاره جلبک های قهوه ای) نشان داده می شود.
به روشی مشابه (استخراج آبی)، سایر هیدروکلوئیدهای پلی ساکا راید، مانند پکتین از پوست مرکبات جدا می شوند.
آرد برخی از آدامس ها، به عنوان مثال. نشاسته های با منشاء مختلف، گوار و صمغ ملخ از غده ها، غلات یا دانه های گیاهی جدا می شوند.
این جداسازی شامل حذف مکانیکی بدنه، آسیاب کردن به پودر آینه، تصفیه و شفاف سازی و به دنبال آن فیلتراسیون و خشک کردن است.
برای کاربردهای تجاری، بسیاری از انواع پلی مرهای خالص با کنترل پارامترهای بیوتکنولوژیکی تولید می شوند. مهمترین آدامس درجه غذایی شامل صمغ زانتان است که کاربردهای مختلفی در تولید محصولات غذایی دارد.
بسیاری دیگر از صمغ‌های به‌دست‌آمده در روش‌های بیوتکنولوژیکی و مفید در کاربردهای صنعتی نیز توسعه یافته‌اند، به عنوان مثال. دکستران، ژلان، کوردلان هیدروکلوئیدهای بدست آمده توسط اصلاحات شیمیایی صمغ های طبیعی دارای خواصی هستند که همیشه نیازهای پیچیده تولیدکنندگان و مصرف کنندگان مواد غذایی را برآورده نمی کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.