در یک مطالعه، پارکر و همکاران ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم را در 15 مرد سالم انسان با محتوای فنلی انگور سبز بدون هسته تامپسون، کشمش آفتابگردان و کشمش طلایی در طی چهار هفته مقایسه کرد.
داوطلبان هر روز 250 گرم انگور تازه بدون هسته تامپسون، 50 گرم کشمش خشک شده در آفتاب یا 50 گرم کشمش طلایی مصرف کردند. نمونه های سرم و پلاسما 1 و 2 ساعت پس از مصرف یک بار در هفته جمع آوری شد.
مصرف طولانی مدت کشمش سبز در تهران ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم را در هفته دوم و سوم افزایش داد، اگرچه در هفته چهارم مقدار آن کاهش یافت.
نویسندگان حدس زدند که ممکن است پس از دو یا سه هفته مصرف مداوم، فلات فیزیولوژیکی وجود داشته باشد.
ارتباط مثبت بین افزایش محتوای فنلی و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در شرایط آزمایشگاهی گزارش شد. به نظر می رسد خوردن روزانه کشمش در یک دوره طولانی فواید مثبتی دارد.
با وجود اینکه کشمش دارای ظرفیت آنتی اکسیدانی زیادی است و ترکیبات فنلی ممکن است نقش مهمی داشته باشد، شکی نیست، اما این نوع مطالعات برای اثبات توانایی کشمش در کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن کافی نیست. بنابراین نیاز به مطالعات بالینی طولانی مدت وجود دارد.
بیماری های قلبی عروقی (CVDs) گروهی از اختلالات قلب و عروق خونی هستند که اولین عامل مرگ و میر در سطح جهان هستند. رژیم غذایی ناسالم، کم تحرکی و همچنین مصرف دخانیات و الکل از عوامل خطر اصلی بیماری های قلبی عروقی هستند.
فیبر غذایی و سایر مواد شیمیایی گیاهی با تأثیر بر متابولیسم لیپوپروتئین و پاسخ التهابی، پارامترهای سلامت قلبی عروقی (CV) را افزایش می دهند.
با توجه به ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت ضد التهابی، فیتوکمیکال ها، به ویژه ترکیبات فنلی، می توانند در برابر تصلب شرایین محافظت کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.